Go with my love to your world.

Rozdział 15

 Z każdym dniem cierpiałam bardziej. Mała nie była juz grzeczna. Nie czuła zapachu , miłości, ciepła i wszystkiego tego, co nawet mnie brakowało. Ja juz nie potrafię spać, bo widzę w tedy jego twarz ,która tak okropnie rani. Widzę ja, i czuje jego dotyk. Czuję jak zawsze dotyka mnie rano, czuję jego uścisk, a jego nie ma. Nie potrafię spać bo czuje jego zapach. Czuje jak przesiąkam jego perfumą. Tak powoli staczam się z jego powodu.  Ta tęsknota, kiedyś doprowadzi mnie na dno. Nie mogę spać ,wiec czekam po nocach na informacje o nim. Nie wychodzę z domu chyba ,że jest to konieczne. Proszę ludzi by robili mi zakupy. Po prostu nie umiem wyjść na świat. Tak strasznie boje się ,że cos mnie skrzywdzi bardziej niż on. Mała przestała mnie słuchać ,teraz jest inną postacią. Już nie potrafię sama tego ogarnąć . Moje myśli już bez ustanku krążą wokół adopcji. Nie daje rady. Jestem nieudolna matką a myślę ,że są ludzie, którzy na pewno zajmą sie nią i wychowają jak swoją. To będzie bolało ,bardziej niż każdy cios, ale przynajmniej mam pewność ,że mój największy skarb na świecie do końca życia będzie szczęśliwy. Ktoś z pewnością,  będzie umiał ją wychować. Staram się nie myśleć o tym ,że nigdy już jej nie zobaczę albo, ze nigdy nie będę widziała jak rośnie. Jak idzie do szkoły. Po prostu chce dla niej dobrze. Ja juz mogę umrzeć. Teraz tutaj. Mogę umierać na stojąco. Bo ktoś odebrał mi cale moje życie i serce. Mimo wszystko walczę. Dałabym mu za duża satysfakcje ,gdybym po  prostu zamknęła oczy. Poddałabym się ,a one miałby sie z czego śmiać. Zmęczona o godzinie 3.00 postanowiłam zrobić sobie herbatę. Nieprzytomna zagotowałam wodę ,która wciąż i wciąż i wciąż wrzała. Zasnęłam. Ze zmęczenia postanowiłam mu postawić czoło. Sen miał być moim dowodem na sile. Godziny mijały, ja leżałam z mała w sypialni i ten smród. Tak okropny smród. Teraz juz wiedziałam ze straciłam wszystko. Ktoś z zewnątrz zadzwonił po straż , wszystko działo sie tak szybko. Byłam wypompowana i zmęczoną, juz nie dawałam rady. Ledwo oddychałam,  otworzyłam okno w moim pokoju. Póki co tylko tu sie nie paliło. Nie miałam jak zejść na dol. Języki ognia powoli pożerały każdy skrawek tego domu , zjadały wszystko co miałam. Zrujnowałam swoje życie. Zycie moje i mojej córki. Przytuliłam tylko mojego maluszka do siebie i ukryłam sie jak najdalej przecież nie skocze z pietra z niemowlakiem. Moja ostatnia myślą i słowem jaki wypowiedziałam było - Harry. Juz dalej nie wiem co sie działo. Nie wiem gdzie byłam, co stało sie z Dracy. Może sama ja zabiłam ,a może leży gdzieś obok. Nie czuje nic. Słyszę glosy ,widzę uśmiechnięte twarze, ale wciąż nie widzę ciebie. Tak bardzo chce zobaczyć ciebie. A może to ona chce zobaczyć ciebie. Unoszą ja. Unoszą moje maleństwo. Uratowana, a ja? Ja zamykam oczy ,dużo mocniej i ześlizguje sie na ziemie. Chce Myślec ,ze nie żyje. Przez ułamek sekundy jestem szczęśliwa. Od dawna nie widziany, na mojej twarzy pojawił sie usmiech. Czy juz umarłam? Widzę ciemność. Jest mi gorąco. Jestem w piekle? A może wciąż leże w pokoju­­?  Może właśnie pochłaniają mnie języki ognia?

Czekam.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Znów bardzo krotko. Dziś to juz wgl ledwo co wypociłam ale dziś nie było dialogów ,sama musiałam sb radzic z opisem i nie było fajnie. Niestety planuje rzeczywiście koniec opowiadania, bo wiem że czyta to bardzo wiele osób, i wiem że czytacie, tylko nie satysfakcjonują mnie 2 komentarze gdy kiedyś było 10-15 sorry . Kocham i pozdrawiam do następnego . :33

 

 

*sam się prosi..:p*